forum miłośników rasy

Gośka

Postanowiłam, że założę taki temat i będę tu uprawiać szczególny rodzaj forumowego ekshibicjonizmu Wink

Czym jest Zbyszkowisko pisać nie muszę, bo jest o tym na naszej stronie. Jednak nasza www jest uboga w galerie, bo robię ją sama i czekam na złośliwą wenę. Nadrobię to więc mam nadzieję tutaj i będę Was męczyć opowieściami i zdjęciami Smile

Na pierwszym zjęciu Dunaja (dla przyjaciół Klocu) zapatrzona w dal, przypominająca sobie utracone wraz z dzieciństwem ukraińskie stepy:

[link widoczny dla zalogowanych]

Tutaj Zbyszki przyatakowany przez nasze zwierzaki:

[link widoczny dla zalogowanych]

A tutaj nasz drugi koń Mysza i Kapsel, nakryci w niedwuznacznej sytuacji (bardzo się lubią i byli zaskoczeni moim nadejściem Wink

)

[link widoczny dla zalogowanych]

m&s

Gosiu

Poproszę o jeszcze duuużo takich pieknych zdjęć, a ta przestrzeń "Ukraińskich stepów" podoba się nie tylko twojej klaczy........ Smile

A.

Wanilka

Schadzka konia z kotem super Very Happy

Tylko ja sie nadziwić nie mogę gdzie wy w Warszawie takie pole po horyzont macie? Very Happy

Gośka

Będzie więcej Smile

Na razie pokażę kogoś, kogo mało znacie. Bo jest zwykle tak zajęty podrzemywaniem, że mało się pokazuje.
To Miluś, czyli piecuch, leniuch i obibok, pierwszy do michy ostatni do walki z gryzoniami. Na zdjęciach jak widać robi to, do czego wydaje się być stworzony. ŚPI.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Historia Milusia jest jak los zapisany w gwiazdach. Gdy po utracie Boniego (innego naszego kota) dojrzeliśmy do tego, by dać dom następnemu zwierzakowi, szukaliśmy kota po całej Polsce. Przekopywaliśmy dłuższy czas strony fundacji, schronisk i fora internetowe gdzie szuka się pomocy dla zwierząt. Bo postanowiliśmy, że kot ma być przygarnięty z tych szukających pomocy, nie inny. Miał być długowłosy lub jeśli krótkowłosy to o umaszczeniu syjamskim. Reszta nie miała znaczenia. Gdy tylko wypatrzyłam jakiegoś kota odpowiadającego tym wymogom, dzwoniłam lub mailowałam. Albo było już nieaktualne, albo zwierzak był już zaklepany. I wreszcie w czasie jednej z rozmów na forum Miau pokazano mi TO:
[link widoczny dla zalogowanych]
Zmarła starsza pani, a jej rodzina szukała bezskutecznie domu dla kota Miłka. Wielkiego, leniwego, starego grubasa. Byliśmy gotowi pojechać po niego w każde miejsce kraju, a on mieszkał 6 km o miejsca gdzie pracuję ! Znak to - był nam przeznaczony i nie minął tydzień gdy mieszkał już z nami Smile

Odgruzowaliśmy mu zęby, wyleczyliśmy ucho. Dziś ma 13 lat i jest w świetnej formie.

[link widoczny dla zalogowanych]
[/i]

m&s

Gosia to jest kot gigant Exclamation

i nie wygląda na swoje lata Exclamation

Ma "facet" szczęście Very Happy

A.

Gośka

No co tu dużo mówić. Jest DUŻY.
Tu w krótkich okresach dziennej aktywności, gdy już naprawdę ten zmęczony, sterany życiem i zapracowany kocur musi się zwlec z łóżka Wink

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

m&s

Ale jest piękny Exclamation

, coś mi wygląda na domieszkę syberyjskiego..... Question

jakie futro, rewelacja Exclamation

A.

m&s

Gosiu, nie mieliście problemów z jego adaptacją w nowym domu Question

A.

Gośka

Miluś trochę był na początku nieśmiały i najlepiej czuł się za kanapą na parterze, ale zachęcany i wołany wychodził zza niej i domagał się głasków. Przełom nastąpił gdy podczas drugiej nocy pobytu u nas, wszedł na piętro i obudził nas próbując położyć się na naszych głowach. Od tamtej pory okupuje nasze łóżko. Właściwie to mam wrażenie, że jemu wydaje się, że to JEGO łóżko a my tylko czasem tam przychodzimy Confused

Tak więc w przypadku tego kota aklimatyzacja trwała dwa dni.

Inaczej było z Kapslem, którego już znacie. Kilka lat temu w okresie wielkich mrozów nagle pojawił się na klatce schodowej u mojej koleżanki. Kilka dni był tam dokarmiany, ale ani sobie nie poszedł ani nikt zrozpaczony go nie szukał. Gdy został do nas przywieziony, natychmiast interesowały go wszystkie kąty. Wszędzie zaglądał i wszystko sprawdzał, natychmiast objął włościa w posiadanie i rozkosznie się rozpanoszył. Teraz już wiem, że on wiedział że ma misję i nie może tracić czasu na lęk co go spotka w nowym domu. Zorientował się, że nikogo oprócz nas tam nie ma i pomyślał, że musi się nami zaopiekować. Więcej, bardzo szybko uznał że musi nas także wykarmić, bo bez przerwy przynosił myszy i różne leśne nieszczęścia porzucając je na środku salonu lub na wycieraczce. Nie macie pojęcia ile się trzeba nakombinować, aby nie narażając się kotu, kłopotliwy prezent z wdzięcznością przyjąć i dyplomatycznie poza wzrokiem darczyńcy w ogrodzie pochować.
To były czasy, gdy konie stały u sąsiadów (bo jeszcze nie skończyliśmy budowy), a psów nie mieliśmy wcale. Kapsel był pierwszym i jedynym lokatorem i zapewne sądził, że tak już będzie zawsze i tylko my dwoje będziemy do niego należeć.
Trudno cokolwiek o nim powiedzieć, poza tym że to Najmadrzejszy Kot Świata, co już raz gdzieś na forum pisałam. Podczas usuwania kamienia nazębnego (niestety razem z zębami) nasz weterynarz ocenił jego wiek na ok.16 lat. Od tamtej chwili mineło już 5 lat, a Kapsel nie zmienił się wcale. Albo więc nasz wet choć raz sromotnie się pomylił, albo nasz kot jest wieczny, czego bardzo byśmy pragnęli.
A oto i bohater tej krótkiej historyjki, aczkolwiek Kapslowi sie należą poematy całe, tak jego życie jest pełne przygód, wyzwań i filozoficznej kociej myśli.

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

m&s

ana

Gosiu, macie po prostu raj na ziemi: koty, psy, konie i te przestrzenie, można Wam tylko pozazdrościć, co własnie niniejszym czynię Smile

tulasy

A te kocie pozycje są rozbrajające.

KTM

Collarium

...nie tylko zwierzaki są takie super....muszę przyznać Gosiu, że masz ogromny talent literacki...pomysł na galerię jest świetny, a wykonanie jeszcze lepsze....jestem pod wrażeniem...brawo.... Laughing

Gośka

W Zbyszkowisku czas pozornie wolno płynie, pory roku zmieniają się nie wiadomo kiedy a jednak uporczywie, swoim rytmem, niepowstrzymanie. Chyłkiem, cichaczem, ale z wielką siłą i przekonaniem. Niby codziennie za oknem jest to samo, a jednak zawsze inaczej.... Niby codziennie na to wszystko patrzymy, ale za każdym razem oglądając zdjęcia po jakimś czasie sami czujemy się zaskoczeni, jak gigantyczne zachodzą zmiany, ile otacza nas piękna i spokoju.
To ginące krajobrazy Mazowsza.
Grzechem wielkim i samolubstwem byłoby zachować nasze piękne widoki tylko dla siebie, pokażę Wam, czym w Zbyszkowisku obdarza nas natura. Własnymi siłami popycha słońce, lepi chmury, barwi liście. Tylko sama prawda - bez wspomagania, koloryzowania, bez śladu Powerpointa. Miejsca te same, inne dni i pory roku......

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Gośka

A na koniec, ponieważ na skutek epokowych, przełomowych odkryć ostatnich miesięcy powszechnie już wiadomo, iż krowy porozumiewają się za pomocą łat - czuję się zobowiązana przedstawić bliżej nasze najbliższe sąsiadki, w znacznej części roku uczestniczki krajobrazu. I uprzedzę ewentualne pytania - mimo wrodzonej skłonności do oblepiania się zwierzętami z trudem udało się obudzić rozum i zdrowy rozsądek - krowy nie są nasze.
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

PS. Wszystkie zdjęcia z zalanymi wodą naszymi łąkami i wybiegami dla koni zostały zrobione w ostatnią niedzielę, 27 stycznia, gdy po szarej, zimnej, huraganowej sobocie nadeszła słoneczna niedziela... Można by rzec, iż piękny marzec zawitał do nas w styczniu....